Nijs Ruijs
Beeldend kunstenaar | Visual Artist
[NL]
Nijs Ruijs is een autodidactisch beeldend kunstenaar die werkt over de grenzen van disciplines heen, waaronder conceptuele kunst, digitale kunst, performance, fotografie en poëzie. Centraal in zijn werk staan stilte, aandacht, transformatie en participatie. Zijn praktijk beweegt zich tussen introspectie en ecologische verbondenheid, waarbij hij menselijke en meer-dan-menselijke configuraties onderzoekt via het lichaam en de geest als zintuiglijke instrumenten. Zijn werk nodigt uit tot een hernieuwde verbeelding van hoe we ons verhouden tot onszelf, elkaar en de wereld om ons heen.
[EN]
Nijs Ruijs is an autodidact visual artist working across disciplines, including conceptual art, digital art, performance, photography, and poetry. Central to his work are stillness, attentiveness, transformation and participation. His practice moves between introspection and ecological interconnectedness, exploring human and more-than-human configurations through the body and mind as sensory instruments. His work invites a reimagining of how we relate to ourselves, each other, and the world around us.
Gedoneerd werk
[NL]
All Eyes On The Hague is een visueel protest, geïnspireerd door Foucaults panopticon: een samenleving waarin burgers zichzelf disciplineren onder de loutere gedachte bekeken te worden. In Den Haag Zuidwest verschijnen deze tekens als stille bevelen – onuitgesproken, maar diep gevoeld. Het werk gebruikt de sticker om de logica van zelfdiscipline en geïnternaliseerde conformiteit om te keren: de moderne macht wordt zelf het object van toezicht. Het grafisch ontwerp van de sticker werd mede ontwikkeld met behulp van generatieve AI – uitsluitend ingezet om mijn herinterpretatie digitaal te vertalen. De confrontatie tussen publieke bewegwijzering – als belichaming van orde – en het visuele protest roept de vraag op: hoe navigeren wij de spanning tussen sociale conditionering en innerlijk moreel oordeel?
[EN]
All Eyes On The Hague is a visual protest inspired by Foucault’s panopticon: a society where citizens discipline themselves under the mere idea of being watched. In The Hague South-West, these signs emerge as silent commands – unspoken, yet deeply felt. The work uses the sticker to reverse the logic of self-discipline and internalized conformity: modern power becomes the object of surveillance. The graphic design of the sticker was co-developed with generative AI – guided solely to translate my reimagining digitally. The juxtaposition of public signage – embodying order – and the visual protest raises the question: how do we navigate the tension between social conditioning and inner moral judgement?
